تيروئيد غده ای به شكل پروانه است که در جلوی گردن، در پايين حنجره و بالای استخوانهای ترقوه قرار گرفته است.  این غده را می توان سلطان تنظیم متابولیسم بدن دانست. زیرا وظیفه‌‌ی اصلی این غده تنظیم متابولیسم بدن است. تیروئید 3 نوع هورمون ترشح می‌ کند که دو مورد از آن‌ ها به نام‌ های تری‌ یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) در تنظیم متابولیسم بدن نقش دارند. بین این دو هورمون، T3 تاثیر بیشتری بر متابولیسم سلولهای بدن دارد.

منظور از متابولیسم، همان سوخت و ساز بدن است. منظور از "سوخت" آزادسازی انرژی از مواد غذایی برای کارکردهای حیاتی و فعالیتهای بدن است و منظور از "ساز" مجموعه‌ای از فرایندهای زیست‌شیمیایی  و فیزیولوژیکی در بدن است که با تجزیه و ترکیب مواد مصرفی تعادل زیستی بدن را حفظ می‌کنند. بدن انسان همواره و حتی در حالت استراحت و خواب هم در حال مصرف انرژی است. فعالیتهای حیاتی‌ مثل تنفس، ضربان قلب و هضم غذا و... نیز همیشه انرژی مصرف می‌کنند. برای این که مصرف انرژی و بطور کلی سوخت و ساز بدن در حالت تعادل و سلامت باشد، غده‌ی تیروئید با هورمونهایی که ترشح می‌کند نقش یک مرکز فرماندهی و برج مراقبت را در این زمینه ایفا می‌کند. اگر این غده دچار کم کاری و یا پرکاری شود در هر کدام از این حالات بدن دچار ناخوشی‌هایی می‌شود که بایستی برای درمان آن تدبیری اندیشید. بنابراین شناخت علائم تیروئید که نشان دهنده‌ی کم کاری یا پرکاری تیروئید است به شما کمک خواهد کرد تا بیشتر مراقب خود باشید. در این مقاله در مورد این علائم پرکاری تیروئید و همچنین راه حلهای درمان پرکاری تیروئید یا "هایپرتیروئیدیسم" مطالبی را مطالعه خواهید کرد. 

علل ترشح بیش از حد هورمون های تیروئید:

بیماری گریوز یک بیماری خود ایمنی است که به دلیل آن، آنتی بادی ترشح شده توسط سیستم ایمنی سبب تحریک غده تیروئید و ترشح بیش از حد هورمون ‌های تیروئیدی و تیروکسین و در نهایت پر کاری تیروئید می ‌شود. این اختلال اصلی ‌ترین دلیل پر کاری تیروئید است. علاوه بر این التهاب تیروئید موسوم به تیروئیدیت نیز می ‌تواند باعث بروز این اختلال شود. همچنین بروز تومور در این غده یکی دیگر از عوامل بوجود آورنده‌ی پرکاری تیروئید است.

عوامل خطر:

این بیماری می‌ تواند عوامل خطر متعددی داشته باشد و در اثر اتفاقات متعددی بوجود آید، اما بطور کلی عوامل خطر آن شامل این موارد می ‌شوند:

• سابقه ‌ی خانوادگی بیماری گریوز
• مونث بودن
• سابقه ‌ی بیماری مزمن مانند دیابت نوع 1، آنمی پرنیشیوز و همچنین نقص اولیه غده فوق ‌کلیه

علائم پرکاری تیروئید عبارتند از:

• بی‌ قراری
• اضطراب
• احساس ضعف
• دمدمی مزاجی
• حساسیت به گرما (عدم تحمل گرما)
• بزرگی غده در شرایطی خاص
• کاهش وزن ناگهانی بی‌ دلیل
• تپش و ضربان قلب شدید
• افزایش تعداد دفعات دفع مدفوع
• لرزش دست
• اختلال در خواب
• نازک شدن پوست
• ضعیف شدن مو ها
• اختلال در چرخه ماهیانه قاعدگی خانم‌ ها

حتماً بخوانید: همه چیز درباره ی کم کاری تیروئید (هایپوتیروئیدیسم)

روش ‌های تشخیص:

زمانی که شما این علائم را مشاهده کردید باید به پزشک مراجعه کنید و پزشک نیز برای شما درخواست آزمایش اندازه گیری سطوح T4، T3 و TSH خون را می‌ دهد (TSH هورمونی است که از جانب مغز به منظور کنترل عملکرد تیروئید ترشح می ‌شود). اگر مشکل پرکاری تیروئید وجود داشته باشد، سطح T3 و T4 خون بالا و از طرفی سطح TSH پایین خواهد بود. مصرف مکمل بیوتین و مولتی ‌ویتامین حاوی این ویتامین می‌ تواند بر نتیجه آزمایش تاثیر گذار باشد. در حالاتی که پزشک به وجود تومور شک کند نیز درخواست نمونه گیری از بافت تیروئید و همچنین سونو گرافی گردن خواهد داد تا بتواند بهترین تشخیص و روش درمان را در نظر بگیرد.

روش‌ های درمان:

1) استفاده از ید رادیواکتیو

این ید به صورت خوراکی مورد استفاده قرار می‌ گیرد و می ‌تواند از رشد و فعالیت بیش از حد این غده جلوگیری کند. البته در مواردی این درمان ممکن است باعث بروز کم ‌کاری تیروئید شود، به همین سبب در استفاده از آن پزشک باید خیلی باید مراقب باشد.

2) داورهای ضد تیروئید

این داروها می ‌توانند از فعالیت بیش از حد غده تیروئید جلوگیری کنند و تا حدود زیادی سطوح هورمونی را کاهش دهند. استفاده از این داروها رایج ‌ترین روش درمان پر کاری تیروئید می ‌باشد، هر چند در برخی از افراد به دلیل واکنش‌ های آلرژیک ممکن است پاسخ ندهد و پزشک مجبور به استفاده از سایر دارو ها شود.

3) بتا بلوکر ها

همانطور که احتمالاً می‌ دانید، این دارو ها به منظور کنترل فشار خون و ضربان قلب به کار می ‌روند، اما گاهی پزشک جهت کاهش علائم شدید پر کاری تیروئید این داروها را در کنار داروی اصلی تجویز می ‌کند تا بیمار زندگی راحت ‌تری داشته باشد.

4) جراحی

جراحی به عنوان آخرین راهکار درمانی در این بیماری مورد استفاده قرار می‌ گیرد. زمانی که بیمار باردار باشد و یا اینکه به درمان دارویی پاسخ ندهد، پزشک مجبور به برداشت قسمتی از غده که پرکار شده است، می‌شود. البته این عمل خطرات خاص خود را دارد (نظیر آسیب به تار های صوتی یا غده پارا تیروئید یا غده تنظیم کننده کلسیم بدن). به همین دلیل این رویکرد درمانی تنها در شرایطی خاص و به عنوان آخرین گزینه مورد استفاده قرار می ‌گیرد.