خودارضایی را شاید بتوان یکی از مشکلات شایع دوران نوجوانی و جوانی انسان ها دانست. خودارضایی در واقع یک روش انحرافی برای ارضای میل جنسی است به طوریکه فرد با تحریک اندام جنسی خود سعی در رسیدن به لذت جنسی دارد. از زمان‌های قدیم شایعات و افسانه‌های زیادی درباره ی عوارض این کار بیان شده است (مانند ضعیف شدن چشم، ریزش مو، مشکلات مفصلی و...). ما در ادامه قصد داریم یکی از همین افسانه ها را به طور علمی بررسی کنیم. با ما همراه باشید.

پیش از شروع بحث، ذکر این نکته ضروری است که همانطور که می دانید عمل خودارضایی در دین مبین اسلام (و البته در سایر ادیان الهی) حرام اعلام شده است و ما در این مقاله جدا از این حکم شرعی صرفا به بررسی علمی یکی از شایعات پیرامون آن می پردازیم، بدون آنکه بخواهیم در درست یا غلط بودن این حکم شرعی بحث کنیم.

خودارضایی چه مشکلاتی را ایجاد می‌کند؟

تا به این لحظه، هنوز هیچ مطالعه ی علمی عوارض و شایعاتی که به اینکار نسبت می دهند را ثابت نکرده است. زیرا از دید متخصصین سکس تراپی، فیزیولوژی عمل خودارضایی با رابطه جنسی واقعی هیچ تفاوتی ندارد و هر اتفاقی که در رابطه ی جنسی با جنس مخالف می‌ افتد، دقیقا در خود ارضایی نیز تکرار می شود. پس دلیل این همه تبلیغ علیه این کار چیست؟

همانطور که هر عمل و اتفاقی ضمن داشتن فواید، احتمالا عوارضی نیز دارد، این جریان هم از این قاعده مستثنی نیست. از آنجایی که معمولا انسان ها دچار افراط گرایی می شوند، به محض شنیدن بدون عوارض بودن یک عمل، شروع به زیاده روی در انجام آن می کنند. از همین رو معمولا در اکثر ادیان الهی و فرهنگ های مختلف این عمل ممنوع اعلام شده است. گذشته از بحث فیزیولوژیک، عمل خودارضایی در صورتی که بیش از حد انجام شود، باعث از کار افتادگی، گوشه گیری و عدم کسب موفقیت تحصیلی در دانش آموزان و دانشجویان، افسردگی و اختلالات روانی می گردد. چرا که در این حالت تمام تمرکز ذهن و فکر فرد روی آن متمرکز می شود. همین سبب می شود که اینکار از طرف عام مردم و همچنین دین، ممنوع اعلام شود.

حتماً بخوانید: خودارضایی و عوارض آن

 خودارضایی و ریزش مو:

هیچ مطالعه ی علمی تاکنون ثابت نکرده است که خودارضایی چه در آقایان و چه در خانم ها می تواند باعث ریزش مو گردد. برخی گفته اند که خودارضایی باعث افزایش سطح تستسترون می شود و همین مورد در ادامه می تواند سبب ریزش مو گردد (در ادامه به طور کامل درباره ی اثر تستسترون بر ریزش مو صحبت خواهیم کرد)، اما این واقعه ارتباطی به خودارضایی ندارد و حتی اگر شما خودارضایی و به طورکلی هیچ گونه رابطه جنسی نیز نداشته باشید، باز هم ممکن است در پاره ای از اوقات سطح تستسترون خون شما بالا رود.

علل ریزش مو:

ریزش مو یکی از اتفاقاتی است که علت های گوناگونی برای آن ذکر می شود. از کمبود یک سری ریزمغذی ها گرفته تا اختلالات هورمونی همگی می توانند از علل ریزش مو باشند.

وراثت:

همانطور که احتمالا می دانید مهم ترین علت ریزش مو وراثت یا ژنتیک است. اما وراثت از چه طریقی بر ریزش مو تاثیر می گذارد؟ یکی از راه هایی که وراثت از طریق آن بر ریزش مو اثر می گذارد، ایجاد اثر منفی تستسترون بر موهای سر می باشد. این هورمون پس از ترشح از غدد جنسی برای اینکه بتواند روی سلول های بدن اثر بگذارد لازم است به فرم دیگری به نام دهیدروتستسترون که اصطلاحاً به آن DHT می گویند، تبدیل شود. وظیفه ی اصلی DHT ایجاد صفات ثانویه مردانه نظیر تغییرات صدا، افزایش توده عضلانی، رویش ریش در صورت، افزایش خشم در افراد، افزایش رشد موهای سطح بدن و... است.

یکی از اثرات این هورمون که خیلی هم مطلوب افراد نیست، تاثیر منفی بر ریشه ی موهای سر که منجر به جدا شدن آن ها از پوست شده و در ادامه سبب ریزش مو می گردد، می باشد. زمانیکه شما ژن تاسی را به ارث برده باشید، تعداد گیرنده های DHT در ناحیه سر شما بیشتر از افراد عادی خواهد بود؛ و در نتیجه ریزش مو با سرعت بیشتر و حتی حجم گسترده تری رخ می دهد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید این اتفاق در خانم هایی که این ژن را به ارث برده اند نیز رخ می دهد، اما شدت و گستردگی آن خیلی کمتر از آقایان است. معمولا در افرادی که ژن تاسی را به ارث می برند، سطح هورمون DHT بالاتر از حد معمول است و نیز خود مزید بر علت می گردد. خوشبختانه این جریان با دارو کاملاً قابل کنترل است و اگر به موقع درمان شروع شود، می توان از بوجود آمدن تاسی(کچلی) جلوگیری کرد.

حتماً بخوانید: ریزش مو و ضعف اعتمادبنفس: چرایی و راهکارها

 کمبودهای غذایی:

یکی دیگر از علل ریزش مو در افراد بعد از وراثت، کمبود برخی از ریزمغذی ها است. از آنجایی که هر چیزی که رشد زیادی داشته باشد، نیازمند مواد مغذی بیشتری است. موها نیز به دلیل رشد و تقسیم سلولی بسیار زیادی که دارند، به مواد مغذی که در رشد سلول موثر هستند مانند پروتئین، آهن، ویتامین گروه ب (مخصوصا بیوتین و ب6)، روی (زینک) و مس نیاز بیشتری دارند. کمبود هر یک از این مواد مغذی می تواند از رشد و تقسیم سلول های مو جلوگیری کند و در نتیجه باعث کاهش رشد و ادامه تاسی شود.

اگر بخواهید اثر کمبود این مواد مغذی را بر ریزش مو اولویت بندی کنید، ترتیب آن ها به این شکل خواهد شد:

 پروتئین: کمبود پروتئین در افراد دارای سوتغذیه و کسانی که دچار بی اشتهایی عصبی هستند، بیشتر رخ می دهد. همچنین این حالت در افرادی که از رژیم های کاهش وزن غیر اصولی و بسیار سخت پیروری می کنند نیز بوجود می آید.

ویتامین های گروه ب: منبع اصلی این ویتامین ها غلات کامل و برخی میوه ها و سبزیجات هستند. کسانی که رژیم های غذایی خاص و البته غیر استاندار دارند، معمولا دچار کمبود این گروه از ویتامین ها می شوند.

آهن و روی: این دو فلز، وظایف و کارهای زیادی در بدن انجام می دهند. به طور کلی این دو برای هر قسمتی از بدن که رشد زیادی دارد، مانند موها و ناخن ها و سیستم ایمنی مورد نیاز هستند.

مس: مس نیز از جمله فلزات ضروری و مورد نیاز بدن است که همانند آهن و روی بیشتر در منابع حیوانی نظیر انواع گوشت یافت می شود. بهتر است بدانید که کمبود مس حتی می تواند باعث کاهش عملکرد سیستم ایمنی و همچنین کم خونی گردد.

شاید ذکر این نکته خارج از لطف نباشد که کمبود هر کدام از این موادمغذی که گفته شد، باعث ضعف سیستم ایمنی بدن نیز می گردد. پس فراموش نکنید که برای داشتن بدنی سالم لازم است رژیم غذایی صحیح و سالمی داشته باشیم.

سایر علل ریزش مو:

از جمله سایر علل ریزش مو می توان به نامناسب بودن شامپو، بیماری های پوستی و قارچی، عدم رعایت بهداشت فردی و ... اشاره کرد. ممکن است ریزش مو علت های دیگری نیز داشته باشد که به دلیل نادر بودن ما از بیان آن ها گذر می کنیم.

کلام آخر:

همانطور که اشاره گردید ریزش مو علت های گوناگونی دارد، اما نمی توان این علل را با خودارضایی مرتبط دانست، هر چند که بیان خودارضایی می تواند عوارضی نیز به دنبال داشته باشد. توصیه ما به شما در صورت داشتن ریزش مو، مراجعه به یک متخصص پوست وموی مجرب جهت ریشه یابی علت آن و شروع درمان است. اگر شما فردی هستید که به خودارضایی تمایل دارید و نگران عوارض آن هستید، باید بگوییم که اینکار به موهای شما آسیبی نمی زند، اما زیاده روی در آن مشکلات روحی و روانی جدی بوجود می آورد.  اگر هم از عوارض روحی روانی اینکار رنج می برید، حتما هر چه زودتر به یک روانشناس جهت مشاوره و بهبود وضعیت خودتان مراجعه نمایید.