سلآموز بیاموز تا سالم باشی

لوپوس چطور بیماری است؟

بیماری لوپوس یکی از انواع بیماری های خود ایمنی است و زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار شروع به حمله به بافت ها و اندام های بدن خود فرد می کند. این حملات باعث التهاب، ورم و آسیب دیدن نقاط و ارگان های مختلف بدن همچون مفاصل، پوست، کلیه ها، خون، قلب و ریه می شود.

چه افرادی بیشتر در معرض خطر لوپوس هستند؟

بر اساس مطالعات، زنان، افراد با سنین بین ۱۵ تا ۴۰ سال و نژادهای آسیایی، سفیدپوست و آفریقایی آمریکایی در خطر بیشتری هستند و شانس ابتلا در این افراد بیشتر است.

 انواع لوپوس کدامند؟

لوپوس پوستی:

در این نوع لوپوس، فقط پوست بیمار درگیر می شود و بقیه ارگان ها مثل کلیه، مغز، ریه و قلب سالم هستند. این بیماران دارای ضایعات پوستی می شوند که به ضایعه دیسکوئید معروف است. دیسکوئید به ضایعات پوستی گرد، قرمز رنگ و کمی برجسته با پوسته های خیلی ظریف روی آن گفته می شود. ضایعه معمولا بر روی پوست صورت و سر و جاهای دیگر ایجاد می شود و پس از بهبودی، معمولا جای ضایعه برروی بدن باقی می ماند. بیماران مبتلا به لوپوس پوستی، معمولا درگیری ارگانهای دیگر بدن را تجربه نمی کنند ولی حدود 5 تا 10 درصد از آنها ممکن است به لوپوس سیستمیک دچار شوند. یعنی ممکن است درگیری ارگانهای دیگر را تجربه کنند. بیماران مبتلا به لوپوس پوستی بهتر است تحت نظر یک متخصص پوست آشنا به لوپوس باشند، به طوری که در هر ویزیت بررسی های لازم از نظر بالینی و آزمایشگاهی برای بررسی لوپوس سیستمیک و درگیری ارگانها انجام شود و در صورت بروز هر علامت بالینی یا آزمایشگاهی به روماتولوژیست ارجاع شوند. بیماران مبتلا به لوپوس پوستی ممکن است علاوه بر درمانهای موضعی که توسط پزشک متخصص پوست تجویز می شود، لازم باشد تحت درمان داروهای خوارکی نیز قرار گیرند.

لوپوس سیستمیک:

در لوپوس سیستمیک قسمت های مختلف بدن می توانند گرفتار شوند. البته این به این معنا نیست که همه بیماران مبتلا به لوپوس سیستمیک، دچار درگیری همه ارگانها می شوند، بلکه معمولا در افراد مبتلا به لوپوس سیستمیک، درگیری چند ارگان شایع مانند پوست، مفصل، سیستم خونی و گاهی درگیری کلیه دیده می شود. به طور کلی ارگانهائی که می توانند در اثر بیماری لوپوس درگیر شوند عبارت از پوست، مفصل، کلیه، مغز و سیستم عصبی، پرده های اطراف ریه و قلب، سیستم خونی، قلب و ریه، عروق خونی، چشم، سیستم گوارش و کبد می باشند.

لوپوس داروئی:

 تعداد اندکی از افراد نرمال با مصرف بعضی از داروها شامل هیدرالازین، پروکائین آمید ، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد قارچ و تعدادی از داروهای دیگر، دچار علائم شبیه بیماری لوپوس می شوند. این علائم عبارت از درد و تورم مفصل ها، ضایعات پوستی، تب، درد قفسه سینه می باشند. این افراد معمولاً درگیری کلیه و یا مغز را پیدا نمی کنند. همچنین تست ANA (آ. ان. آ) در این بیماران همانند بیماران لوپوسی مثبت می شود. علائم این افراد معمولا با قطع دارویی که این علائم را ایجاد کرده است کاملا برطرف می شود. اگر با قطع دارو، علائم پس از حدود 6 ماه باقی ماند، ممکن است فرد به بیماری لوپوس دچار شده باشد.

لوپوس نوزادی:

در موارد نادری، نوزادانی که از مادران لوپوسی متولد می شوند دچار یک سری علائم گذرا در ابتدای تولد می شوند. این نوزادان هنگام تولد دارای راش پوستی، کاهش گلبولهای خون و گاهی مشکلات کبدی می شوند. این علائم به تدریج پس از چند ماه به طور کامل برطرف می شوند. علت این اختلال، عبور نوعی آنتی بادی (پادتن) از بدن مادر به جنین است. امروزه با بررسی این آنتی بادی در مادرانی که قصد حاملگی دارند، و همچنین با بررسی قلب جنین در دوران حاملگی، این عارضه نیز قابل تشخیص و درمان می باشد.

علل ایجادکننده بیماری لوپوس کدامند؟

لوپوس بیماری پیچیده ای است که عامل دقیق آن هنوز ناشناخته است. عواملی که تاکنون به عنوان علل ایجادکننده لوپوس شناخته شده اند عبارتند از: عوامل ژنتیک، نورخورشید، استرس، هورمون ها، سیگار کشیدن، بعضی داروها، و عوامل عفونی مانند ویروس ها. مطالعات اخیر نشان داده اند که ویروسی به نام ویروس اپشتین-بار  (Epstein-Bar virus (EBV در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، ممکن است یک عامل ایجادکننده لوپوس باشد. ویروس اپشتین-بار عامل شناخته شده بیماری منونوکلئوز عفونی است. اگر چه یک ویروس ممکن است عامل شروع کننده بیماری لوپوس باشد ولی باید متذکر شد که شخص مبتلا به لوپوس، بیماری را به فرد دیگری انتقال نمی دهد، به این معنی که بیماری لوپوس مسری نیست. سیستم ایمنی بدن در بیماران لوپوسی آن طور که باید عمل نمی کند. سیستم ایمنی در افراد سالم، پروتئین هائی به نام آنتی بادی (پادتن) و سلول هایی به نام لنفوسیت تولید می کند که این مجموعه در صورت حمله ویروس ها، باکتری ها و سایر مواد خارجی به بدن با آنها وارد مبارزه شده و آنها را از بین می برد. اما در بیماران مبتلا به لوپوس، سیستم ایمنی، آنتی بادی ها یی تولید می کند که علیه بافت های سالم خود بیمار عمل می کنند. به این آنتی بادیها اتوآنتی بادی می گویند ( به معنی آنتی بادی بر علیه خود) که در ایجاد التهاب وآسیب های بافتی مبتلایان به لوپوس نقش دارند. شایعترین نوع اتوآنتی بادی موجود در لوپوس، آنتی بادی ضد هسته [(Antinuclear Antibody (ANA] می باشد که بر علیه قسمت هایی از هسته سلول عمل می کند. هسته سلول مرکز فرماندهی سلول می باشد. هنوز همه عواملی که باعث التهاب و آسیب های بافتی در لوپوس می شوند، شناخته نشده ولی هم اکنون تحقیقات زیادی برای شناسائی این عوامل در حال انجام است.

در بیماری لوپوس ممکن است در ابتدا فقط درگیری 1 الی 2 ارگان داشته باشیم و این درگیری می تواند در ابتدا خفیف باشد. با تشخیص زودرس و درمان مناسب و پیگیری مناسب بیمار، می توان از درگیری ارگان های دیگر و افزایش شدت تماس جلوگیری نمود. بیماری لوپوس همانند بقیه بیماری های خود ایمن، دوره های بهبود و عود دارد. بنابراین نقش بیمار در شناخت عوامل موثر در ایجاد عود بیماری، مراجعه به موقع در صورت ایجاد عود، مصرف منظم داروها برای پیشگیری از عود بیماری، خیلی مهم می باشد. با درمان به موقع عودهای خفیف، می توان از عود شدید بیماری جلوگیری نمود. علائم در ابتدای تشخیص می تواند فقط به صورت درد و تورم مفاصل و یا ضایعات پوستی حساس به نور خورشید و خستگی باشد. با مراجعه زودرس به پزشک آشنا به بیماری لوپوس می توان گاهی با مصرف یک نوع دارو از پیشرفت بیماری و درگیری ارگان های مهم جلوگیری نمود.

نشانه های شایع لوپوس کدامند؟

نشانه های بیماری در افراد مبتلا به لوپوس متفاوت است، به طوریکه در بعضی از افراد فقط یک سیستم بدن مثلا پوست یا مفصل درگیر می شود و در بعضی از بیماران نشانه های بیماری ممکن است در قسمت های دیگر بدن هم ظاهر شود. 

به طور کلی علائم لوپوس عبارتند از:

1) درد و تورم مفاصل:  معمولا مفاصل کوچک دست و گاهی بقیه مفاصل، دچار التهاب به صورت درد و تورم و احساس خشکی در صبح می شوند. التهاب مفصل می تواند به صورت متناوب باشد یعنی گاهی تظاهر کند و سپس خوب شود.  وجود علائم التهاب در مفصل نشانه فعال بودن و یا عود بیماری است. معمولا علائم مفصلی با کنترل بیماری به طور کامل برطرف می شود و آسیب مفصلی بر جای نمی گذارد. درصد کمی از بیماران (کم تر از 10 درصد) ممکن است علائم مفصلی به مدت طولانی تر بماند، که در این بیماران معمولا همزمانی روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و لوپوس مطرح می شود. همچنین اگر بیمار لوپوسی دچار درد مفصلی مکانیکی (درد موقع فعالیت) در یک مفصل به خصوص مفصل ران شد، باید حتما عارضه استخوانی بیماری لوپوس (یعنی نکروز استخوان یا استئونکروز) مورد بررسی قرار گیرد. به همین دلیل به بیماران لوپوسی توصیه می شود در صورت وجود هرگونه علامت مفصلی حتما با پزشک روماتولوژیست خود مشاوره نماید.

2)  تظاهرات پوستی (راش): یکی از علائم مشخصه لوپوس، تظاهرات پوستی (راش) است، بخصوص که بر روی گونه ها و بینی ظاهر می شود و آن را به پروانه تشبیه می کنند. این راش ها ممکن است در مناطق دیگر پوست مانند صورت، گوش، شانه، بازو، دست و هر قسمتی از پوست که در معرض نور آفتاب قرار بگیرد هم ظاهر شود. بسیاری از بیماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند و به همین دلیل غالبا راش های پوستی بعد از اینکه بیمار در معرض نور آفتاب قرار گرفت ظاهر شده و یا اینکه شدت می یابند. راش های پوستی معمولا نشان دهنده فعالیت بیماری و یا عود می باشند. سفید شدن و یا آبی شدن انگشتان در سرما و یا مواقع استرس زا که به آن پدیده ی رینود می گویند نیز از دیگر علائم و مشکلات پوستی ایجاد شده در اثر لوپوس است. بیماران لوپوسی در صورت بروز هرگونه راش و مشکلات پوستی باید به پزشک خود مراجعه نمایند.

3) زخم دهان: تعدادی از بیماران لوپوسی در زمان فعالیت بیماری، دچار زخمهای دهانی به خصوص در سقف دهان می شوند. این ضایعات ممکن است بدون درد باشد به طوری که فقط پزشک در معاینه آن را پیدا کند.

4) حساسیت به نور: بسیاری از بیماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند، به طوری که با قرار گرفتن در معرض نور آفتاب دچار راش قرمز رنگ در مناطق در معرض می شوند و این راش ها چندین ساعت تا چند روز باقی می مانند. همچنین نور خورشید می تواند ضایعات پوستی را تشدید نماید. توصیه می شود بیماران مبتلا به لوپوس درمعرض نورخورشید قرار نگیرند و خصوصاً زمانی که شدت نور آفتاب زیاد است، از منزل خارج نشوند.

 5) ریزش مو: بیماران لوپوسی معمولا در زمان فعالیت بیماری دچار ریزش مو می شوند. این نوع ریزش مو به صورت منتشر است و با کنترل بیماری برطرف می شود. اما تعدادی از بیماران مبتلا به ضایعات پوستی مزمن به نام دیسکوئید در پوست سر می شوند، که با توجه به اینکه این ضایعات ضمائم پوست را از بین می برند، ریزش موی موضعی ناشی از این ضایعات قابل برگشت نمی باشد.

6) خستگی: خستگی از علائم شایع بیماری لوپوس می باشد و در اکثر بیماران دیده می شود. از آنجا که خستگی در اثر عوامل دیگر نیز ایجاد می شود، توصیه می شود در صورت احساس خستگی بیش از حد، حتما با پزشک خود مشاوره نمایند. 

7) تب: تب می تواند از علائم عود بیماری باشد. وجود هرگونه تب غیر قابل توجیه در بیمار لوپوسی نیاز به بررسی از نظر عود بیماری دارد. همچنین تب ممکن است ناشی از وجود عفونت در بیمار باشد، که خود عفونت نیز می تواند باعث عود بیماری گردد. بنابراین توصیه می شود در صورت بروز تب به پزشک خود مراجعه نمائید. 

8)  درد قفسه سینه: التهاب پرده های اطراف ریه و قلب می تواند منجر به درد قفسه سینه شود، که معمولا این درد با تنفس و سرفه تشدید می شود. درد قفسه سینه ممکن است در اثر عوامل دیگر مانند آمبولی ریه ( گیر کردن لخته خون در عروق ریه)، عفونت ریه، و یا حوادث قلبی باشد. بنابراین توصیه می شود درصورت بروز هرگونه درد قفسه سینه با پزشک خود مشورت کنید. 
9) درد و ضعف عضله: بیماری لوپوس در زمان فعالیت، معمولا ضعف خفیف عضله را ایجاد می نماید، که با کنترل بیماری برطرف می شود. ضعف عضله به صورت اختلال در بلند شدن از زمین یا بالا رفتن از پله خود را نشان می دهد. توصیه می شود در صورت وجود ضعف عضله، حتماً به پزشک خود مراجعه نمایید.

10) ورم ساق پا و یا دور چشم به دنبال مشکلات کلیوی: تعدادی از بیماران لوپوسی در سیر بیماری دچار درگیری کلیه می شوند. درگیری کلیه معمولا بدون علامت می باشد، و پزشک در طی بررسی روتین با انجام آزمایش ادرار متوجه آن می شود. اما در مواردی که درگیری کلیه شدید تر باشد ممکن است بیمار دچار علائمی مانند ورم ساق پا و گاهی ورم زیر چشم شود. همچنین افزایش فشار خون نیز یکی از علائم درگیری کلیه می باشد.

11) سردرد: درگیری مغز در بیمار لوپوسی می تواند منجر به بروز سردرد شود. سردرد ناشی از لوپوس معمولاً شدید می باشد و با سردردهای قبلی بیمار متفاوت است و به مسکن جواب نمی دهد. سردرد می تواند به علت میگرن، افسردگی و اضطراب نیز باشد. توصیه می شود در صورتی که سردرد جدید یا شدید ایجاد شد، هر چه سریعتر به متخصص خود مراجعه نمائید، تا بررسی های لازم به عمل آید.

 12) تشنج-علائم روانی: تشنج ممکن است از علائم فعالیت بیماری لوپوس باشد. همچنین تشنج می تواند در اثر ضایعات قدیمی مغزی نیز ایجاد شود. بنابراین توصیه می شود در صورت بروز تشنج حتما به اورژانس بیمارستان مراجعه نمائید. یکی دیگر از تظاهرات بیماری لوپوس علائم روانی می باشد. در صورت ایجاد علائم روانی به پزشک خود مراجعه نمائید تا بررسی های لازم به عمل آید.

روش تشخیص بیماری لوپوس چگونه است؟

تشخیص بیماری لوپوس بر اساس علائم و نشانه های بالینی و استفاده از تست های آزمایشگاهی انجام می شود. تست های آزمایشگاهی مورد استفاده در تشخیص شامل CBS- آزمایش ادرار- تست های سرولوژی مشتمل بر  FANA —آنتی ds- DNA کمپلمان ها( CH50-C4-C3)  آنتی فسفولیپد آنتی بادیها می باشد. استفاده از این تست های علاوه برکمک به پزشک در تایید تشخیص بالینی، در بررسی عود بیماری و فعال بودن بیماری نیز کمک کننده می باشد. اما لازم به ذکر است که تست های سرولوژی به تنهایی نمی توانند تشخیص بیماری لوپوس را مطرح کنند و باید در کنار علائم بالینی به تشخیص کمک نمایند.

چه چیز سبب حاد شدن بیماری می شود؟

عامل یا عواملی که می توانند باعث حاد شدن بیماری شوند عبارتند از:

•  کار زیاد یا عدم استراحت کافی
• شرایط بحرانی روحی یا استرس
•  تماس با نور خورشید یا دیگر منابع اشعه ی ماوراء بنفش
•  عفونت ها
• زخم ها و یا جراحی ها
• بارداری و یا دوره ی پس از زایمان
• قطع ناگهانی داروهای لوپوس
•  داروهای خاص مانند سولفونامید ها (کوتریموکسازول- سولفاسالازین)

نکات زیر را برای درمان و مراقبت بهتر از خودتان به یاد داشته باشید:

• نشانه های هشدار دهنده ی حاد شدن بیماری را بیاموزید و در صورت بروز با پزشکتان در مورد آنها صحبت کنید.
• سلامت جسمانی خود را حفظ کنید. به خاطر داشته باشید که پزشکتان را مرتب ملاقات کنید حتی اگر شرایط جسمی خوبی دارید.
• به اندازه ی کافی استراحت کنید و نسبت به برنامه ی فعالیت های روزانه ی خود انعطاف پذیر باشید.
• سعی کنید که استرس خود را کاهش دهید. زیرا عمل کردن در این شرایط مشکل است. برنامه ریزی برای رو به رو شدن با موقعیت های استرس زا را مورد توجه قرار دهید. شبکه ای حمایتی از خانواده، دوستان، متخصصان پزشکی و یا پرستاری، سازمان های اجتماعی و گروه های حمایتی را برنامه ریزی کنید. به خاطر داشته باشید صحبت کردن با دیگران در موقعیت های استرس زا به شما کمک می کند.
• برای پیشگیری از پوکی استخوان، بیماریهای قلبی-عروقی، ضعف عضله و برای داشتن روحیه خوب باید حتما ورزش کنید. ورزش هائی چون نرمش های ایروبیک (هوازی) ملایم، ورزش های کششی عضله، شنا، قدم زدن و دوچرخه سواری بسیار مفید می باشند. توصیه می شود اگر مفاصل متورم دارید از فعالیتهایی که به مفصل فشار می آورد خودداری کنید. حرکات ورزشی را تا جایی که خسته نمیشوید ادامه دهید. توصیه می شود انجام حرکات ورزشی در محل هائی سرپوشیده باشد که درمعرض نور خورشید نباشید.
• قرار گرفتن در برابر نور خورشید و دیگر منابع ماوراء بنفش مانند لامپ های فلورسنت و هالوژن را محدود کنید.
• بر روی نقاطی از بدن تان که در معرض نور خورشید هستند، کرم ضد آفتاب استفاده کنید. فاکتور حفاظتی کرم (SPF) باید از 15 بیشتر باشد. جهت اطمینان از جنبه ی حفاظتی کرم در برابر هر دو اشعه UVA و UVB به قسمت محافظت طیف گسترده ای که بر روی محصول برچسب شده، توجه کنید یا در بخش نمایش دهنده ی ترکیبات کرم به دنبال اکسید روی میکرونیزه یا دی اکسید تیتانیوم که مانع اشعه ی UVA و UVB هستند، بگردید.
• از ضد آفتاب در تمام طول سال و حتی روزهای ابری نیز استفاده کنید. همچنین اگر درون منزل مدت زمان زیادی را در اتاقی می گذرانید که دارای پنجره های زیادی است از ضد آفتاب استفاده کنید (UVA می تواند از پنجره عبور کند).
• لباس های محافظ مانند کلاه هایی با لبه های وسیع و لباس هایی که تار و پود آنها نزدیک به هم بافته شده است بپوشید. لباس هایی که تارو پود آنها از هم فاصله دارند، اجازه می دهند که نور ماوراء بنفش از آن ها عبور کند و به پوست برسد. اگر پوست شما به نور ماوراء بنفش بسیار حساس است می توانید لباس های خاصی که برای محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش طراحی شده اند را امتحان کنید.
• با توجه به مصرف پردنیزولون (کورتن)، احتمال اضافه وزن در شما وجود دارد، در نتیجه رژیم غذایی با محدودیت نمک و چربی اشباع شده و همچنین افزایش فعالیت فیزیکی را در برنامه خود بگنجانید.
• مصرف میوه جات و سبزیجات تازه با نظر پزشک معالج در رژیم غذایی تان وجود داشته باشد.  
• محدودیت نمک، محدودیت گوشت و مواد لبنی در بیماران با درگیری کلیه ضروری است. بخصوص در بیمارانیکه کورتیکوستروئید دریافت میکنند.  
• تحت نظر پزشک و طبق صلاحدید وی، مکمل های حاوی کلسیم و ویتامین D مصرف نمایید.
• با توجه به شیوع بالای درگیری قلبی در بیماری لوپوس لازم است ویزیت متخصص قلب در ابتدای تشخیص بیماری انجام شود و در صورت طبیعی بودن قلب، ویزیت های بعدی سالانه انجام شود.
• در مواردی چون بیماری، عفونت، جراحت و حتی در شرایطی که به هر عنوان احساس خوبی ندارید با پزشکتان صحبت کنید.
• جراحی های اختیاری (مانند جراحی دندان و پر کردن دندان) را تا زمانی که بیماری شما تحت کنترل در آید و یا علائم آن کاهش یابد، به تاخیر بیاندازید.
• قبل از توقف مصرف هر گونه داروی تجویز شده با پزشکتان صحبت کنید.
• با پزشک خود قبل از مصرف هر گونه داروی بدون نسخه مشورت کنید.
• در استفاده از هر نوع داروی بدون نسخه برای پوست یا پوست سرتان محتاط باشید. ابتدا حساسیت یا آلرژی نسبت به آن را مورد بررسی قرار دهید. مقدار کمی از ماده را روی بازو یا پشت گوشتان قرار دهید. در صورت هر گونه خارش، قرمزی، مناطق ورم کرده، التهاب یا افزایش درد، از آن ماده استفاده نکنید.
• توجه داشته باشید که برخی داروهای خاص، می تواند باعث حاد شدن بیماری در شما شود. با هر پزشک و یا متخصص سلامتی که ملاقات می کنید اعلام کنید که مبتلا به لوپوس هستید. پزشک خود را نیز از تجویز هر گونه داروی جدیدی آگاه کنید.
• قبل از دریافت هر نوع واکسیناسیون با پزشکتان صحبت کنید. واکسیناسیون های روتین شامل موارد مربوط به آنفولانزا و ذات الریه، بخش مهمی از حفظ سلامت شما هستند و باید در صورت موافقت پزشکتان آنها را دریافت کنید.
• اگر مبتلا به زخم های دهانی هستید، دهان خود را با آب نمک شستشو دهید و از غذاهای نرم استفاده کنید.
• از داروها و کارهایی که می دانید شرایط پوستیتان را بدتر می کند، اجتناب کنید. این موارد می تواند شامل رنگ های مو یا کرم های پوستی باشد. برخی از داروها نیز شما را نسبت به نور خورشید حساس تر می کند. موارد یاد شده شامل تتراسایکلین، آنتی بیوتیکها، دیورتیک ها و جالب آنکه برخی از این داروها (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و متوتروکسات) در درمان لوپوس نیز استفاده می شوند. در صورت استفاده از داروهای ذکر شده، به طور ویژه به حفاظت در برابر اشعه ی خورشید حساس باشید.
• آرایش کردن مشکلی ایجاد نمی کند، اما سعی کنید از مارک هایی استفاده کنید که دارای حفاظت در برابر اشعه UV باشد.
• اگر شما پدیده ی رینود دارید در آب و هوای سرد خود را خوب بپوشانید. به طور مستمر توجه کنید که پاها و دست هایتان گرم هستند. گرم نگهداشتن خانه نیز می تواند در جلوگیری از حمله موثر باشد. از سیگار کشیدن، مصرف کافئین و استرس اجتناب کنید تمام این موارد می تواند در ایجاد پدیده ی رینود دخیل باشد.
• از تخم کتان استفاده کنید چراکه این بذر می تواند تا حدودی التهاب ناشی از بیماری را کاهش دهد.
• زنجبیل نیز از موادغذایی است که به درمان لوپوس کمک می کند. این ادویه به دلیل داشتن مقدار زیادی ترکیبات آنتی اکسیدان و ضد التهاب به بهبود دردهای عضلانی و ورم ماهیچه های ناشی از بیماری لوپوس کمک می کند.
• استفاده از روغن ماهی به دلیل آنکه حاوی امگا ۳ می باشد برای درمان لوپوس مفید است. لوپوس ممکن است مشکلاتی را برای خانم باردار یا فرزندش ایجاد کند. بنابراین خانم های مبتلا به لوپوس باید برای بارداری با دقت برنامه ریزی کنند. تا زمانی که پزشکتان سلامت شما را از نظر امکان یا عدم امکان بارداری مورد بررسی قرار نداده است، از روش های پیش گیری از بارداری استفاده کنید.